Prioriteiten van klimaatbeleid
Met dit artikel begint mijn beeld van de kritieke klimaat-situatie en van mogelijke oplossingen, een vaste vorm te krijgen. Ik signaleer er twee belangrijke relaties in.
Ten eerste de link tussen ontkenningsgedrag en de versmalling van de zinnelijke ervaringsbandbreedten van de werkende bevolking als gevolg van specialisatie. Ten tweede de link tussen energie en diens rol in de maatschappelijke strijd om bezit, inkomen en andere essentiële zekerheden.
Dank zij de kritiek van Bob Goudszwaard, Lou Keune, en enkele anderen, herzie ik verschillende versies, tot uiteindelijk Goudszwaard zijn tevredenheid uitspreekt.
Er ligt dan een volwaardige analyse op tafel. De oplossing die ik aandraag, is voor de gemiddelde burger volslagen onverteerbaar, want ten eerste worden daarin de op dat moment populaire technologische oplossingen als illusoir van tafel geveegd, en ten tweede wordt voorgesteld voornamelijk op bezit (activa) te gaan sturen en inkomenspolitiek los te laten. Tja, en dat doet iedereen heel veel pijn aan de ogen. Kortom: de droom van de westerse mens zich op een steeds goedkoper wordende stroom energie levenslang door een lunapark vol intensief bevredigende sensaties te kunnen zwieren, zonder ooit grote maatschappelijke conflicten mee te hoeven maken, wordt in dit artikel stap voor stap aan diggelen geslagen.
Het artikel is ruim op tijd klaar voor de wereldklimaatconferentie in Bali (2007). Ik stuur het naar kranten (Trouw, Volkskrant), organisaties (WWF, Greenpeace) en naar het ministerie (milieubeheer) natuurlijk. Vriendelijke reacties volgen, en dat is al heel wat.
Dan vraag ik De Gids of zij het niet willen opnemen. Maar ze vinden het teveel een lijst, meer iets voor een boek. Dus niet.
Het artikel is elf pagina's groot.
Het is te lezen in pdf-formaat, namelijk Prioriteiten van klimaatbeleid pdf